Słowo to może mieć dwa znaczenia. Jedno jest związane z żargonowym określeniem „robić horoskop”, będącego skrótem myślowym od czynności wykonywania interpretacji horoskopu, a więc „robić horoskop” = „interpretować horoskop” i stąd przyjęło się mówić na zinterpretowany horoskop po prostu „horoskop”. Ale dokładniej mówiąc nie jest to określenie ścisłe, gdyż horoskop jest jedynie podstawą do jakichkolwiek wniosków, prowadzących do zinterpretowania go.

Horoskop (z gr. połączenie słów hora + scopein, a więc godzina + oglądać/badać, które dają horoscopos, czyli oglądanie godziny lub badanie godziny) zwany najczęściej przez astrologów jako kosmogram, a czasami także radix, jest to uproszczony obraz Układu Słonecznego, obliczony na określony moment oraz miejsce na ziemi. Kosmogram przedstawia położenie m. in. Słońca, Księżyca oraz planet na tle znaków (faz) zodiaku oraz tzw. domów (lub sektorów). Znaki zodiaku to równo 30-stopniowe fragmenty ekliptyki, które wbrew powszechnej opinii, nie mają nic wspólnego z gwiazdozbiorami, oprócz „zapożyczonych” nazw (wyjątkiem jest astrologia wedyjska, która położenie znaków zodiaku na kosmogramie uzależnia od fizycznego położenia konstelacji/gwiazdozbiorów). Domy kosmogramu biorą się z podziału kosmogramu na 12 najczęściej nierównych części, do obliczeń których podstawą jest obrotowy (dobowy) ruch ziemi. Stosuje się również inne obiekty, takie jak m. in. węzły księżycowe, planetoidy, gwiazdy, jednak fundamentem są planety na tle domów.

Mówiąc bardziej obrazowo, kosmogram to tak jakby „zdjęcie” układu planet w konkretnym momencie i miejscu na ziemi. Sporządza się go zarówno dla człowieka (na moment urodzenia), ale także dla państw (na moment historycznego wydarzenia, koronującego powstanie danego państwa), firm oraz wszystkiego co ma swój początek.